آغار کرونانوشت ها
« لحظات را گذراندیم تا به خوشبختی برسیم اما دریغا که خوشبختی همان لحظات رفته است» این جمله تکراری را احتمالا خیلی هایمان شنیده باشیم و بی تفاوت از کنار آن عبور کرده باشیم مثل وقت های هدر رفته مان در گشت های بی هدف در شبکه های اجتماعی که به عادت دچار مبتلا شده است.
حالا که دشمنی نامرئی به نام کرونا؛ عرصه زندگی را بر همه تنگ کرده و دائم الماسک شده ایم، شاید قدر لحظات که ترجمه آنی و واقعی خوشبختی هستند را بدانیم.
می خواهم در این دفتر گشوده و گشاده مجازی از کرونا و زیست کرونایی بنویسم و بنویسیم. با هم از زیبایی های زندگی در کنار سختی جنگ کوویدی حرف بزنیم و امروزمان را زیباتر کنیم.
فرقی نمی کند که همین فردا کرونا در دام واکسن بیفتد و هلاک شود یا سالها از خون ما بمکد و فربه شود، زندگی با همه زیبایی هایش زنده است و ما محکوم به زندگی. پس چرا سیب های شیرین باغ زندگی را نچینیم و نخوریم؟؟
کرونا نوشت از امروز زیست مجازی خود را شروع کرده است به امید یاری و همراهی شما خوبان
همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم
صفورا رو هم بیارید تکمیل میشه :)))